Lulu

video 48min.

May 2008

text: Kamila Paprocka ‚Multiple portrait of the woman’ Magazin Theatre , March 2009

 
Lulu is a video drama based on Frank Wedekind’s play in Michał Borczuch’s adaptation.
What are the limits of the role? At what point is the gap create? – these were the questions that Wollny asked herself while observing, through the eye of the camera, the part practice by Lulu. In this the experiment, which is an attempt to deconstruct the theatre, the roles have multiplied and merged one another. As a character from Wedekind’s drama Lulu takes on different parts – of a young Lolitae, of a polite wife and of a femme fatale. This chameleon is played by Marta Ojrzyńska. Looking at Lulu the viever can reflect on the social roles assigned to women. Only after going through all the layers and mediation, you can ask about the moment of abandoning the role, about the state of „being natural”, when looking at the face of true Lulu, of true Ojrzynska, of real women? The actress was placed in the position to speak on her own behalf, to expose the craft of acting, and, in some way, to challenge it.
 

Lulu

wideo, 48 min, maj 2008

na podstawie sztuki Franka Wedekinda w adaptacji

Michała Borczucha (Teatr Stary 2008)

tekst: Kamila Paprocka „Kobiety portret wielokrotny” Miesięcznik Teatr, marzec 2009

 
„Do jakich granic sięga rola? W którym momencie powstaje wyłom? takie były pytania, które zadawała sobie Wollny obserwująca okiem kamery ćwiczenie roli Lulu. W eksperymencie, będącym próbą dekonstrukcji teatru, role zwielokrotniły i nałożyły się na siebie.

Jako postać z dramatu Wedekinda Lulu przyjmuje różne role lolitki, układnej żony, femme fatale.
W tego kameleona wciela się Marta Ojrzyńska. Patrząc na Lulu można zatem zastanawiać się nad społecznymi rolami przypisanymi kobiecie. Dopiero po przebiciu się przez te wszystkie warstwy i zapośredniczenia, należy pytać o moment wyjścia z roli, o stan, jak sama nazywa go Wollny, naturalności. Prawdziwej Lulu, Ojrzyńskiej, kobiety? Aktorka została postawiona w sytuacji mówienia w swoim imieniu, obnażenia aktorskiego rzemiosła, a także, w pewien sposób, zakwestionowania go.”