Ballad for the Zacheta Gallery

performance for 14 performers, 22min.

Zachęta National Gallery, Warsaw, September 2009

in collaboration with Anna Szwajgier

performers: Włodzimierz Antoniw, Zuzanna Krynicka, Zofia Magdalena Lubińska, Monika Łazuk, Damian Łukawski, Paweł Matyja, Zuzanna Michalska, Paulina Olszewska, Julianna Ortega, Anna Paradowska, Agata Sasinowska

Ballad for the Zacheta Gallery uses concrete sounds and so it can be seen as an example of live musique concrete. The sounds of the Ballad reference the specific functionality of the building and important historical events connected with its existence. However, this referentiality is more metaphorical and imaginary than literal—the relation between sound and its source is blurred.
14 performers helped us to prepare the piece. There were parts that involved acting, singing, whistling, dancing, shooting, etc. There were special solos and little scenes to be played by many people at one time, and space for improvisation with only guidelines suggesting the type of action to be performed. But as the lighting for the performance was intimate, and only those sounds that were scored to be precise and their source identifiable—requiring the close presence (and thus visibility) of the performers, many visual aspects of the performance were hidden from the audience.

Ballada na gmach Zachęty

performens na 14 performerów, 22 min.

Zachęta, Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa, Wrzesień 2009
we współpracy z Anną Szwajgier

performerzy: Włodzimierz Antoniw, Zuzanna Krynicka, Zofia Magdalena Lubińska, Monika Łazuk, Damian Łukawski, Paweł Matyja, Zuzanna Michalska, Paulina Olszewska, Julianna Ortega, Anna Paradowska, Agata Sasinowska

„Ballada na Gmach Zachęty to wydarzenie muzyczne, inspirowane historią gmachu Zachęty. Publiczność, która zazwyczaj przemierza hol i schody, by dotrzeć do kolejnych sal, tym razem została zatrzymana na półpiętrze i poproszona o zamknięcie oczu, co miało na celu intensyfikację doznań słuchowych, ale też wykluczyło niecierpliwość związaną z czekaniem na wizualną akcję.

Ballada to performens, oparty na dźwiękach. Mimo niewidzialności ciał, pełniły one główną rolę w cały procesie wydobywanie dźwięków. Kroki, szepty, czy owacje to etiudy muzyczne, zagrane na stopach, ustach i dłoniach. Będąc grupą dziesięciu performerów, staraliśmy się zagospodarować każdy fragment galerii, tak aby publiczność była otoczona dźwiękami. Używaliśmy wielu przedmiotów, aby wywołać wrażenie tłumu i wielości zdarzeń. Całość trwała 22 minuty i 42 sekundy. W tym czasie przywołaliśmy sytuacje ze 100 lat historii budynku, kończąc próbą mikrofonu. Ta scena jest symboliczną zapowiedzią kolejnych wydarzeń, które wypełnią wnętrze Zachęty.”  Monika Łazuk, performerka